داخلی ترین لایه، امنیت فیزیکی مسیریاب می باشد. هر مسیر یاب در صورتی که دسترسی فیزیکی به آن موجود باشد براحتی می توان کنترل آن را در دست گرفت. به همین دلیل این لایه در مرکز تمام لایه ها قرار دارد و باید مورد توجه قرار گیرد.


بیشتر مسیریاب ها دارای یک یا دو مسیر مستقیم برای اعمال تنظیمات دارند که به پورت کنسول معروف هستند.در سیاست نامه امنیتی باید قواعدی را برای نحوه دسترسی به این پورت ها، تعریف کرد.
لایه بعدی، نرم افزار و تنظیمات خود مسیریاب می باشد. هر گاه هکری بتواند کنترل هر کدام از این قسمت ها را بدست آورد، می تواند کنترل لایه های بیرونی خود را نیز در دست گیرد. اطلاعات مربوط به نام کاربر، آدرس مربوط به Interface های مسیریاب، لیست های کنترلی و موارد مهم دیگر در این لایه نگه داری می شوند. این اطلاعات در صورتی که در دسترس نفوذ گر قرار گیرند، به راحتی میتواند مسیر گردش اطلاعات در شبکه داخلی را مختل نماید. معمولا در سیاست نامه امنیتی چگونگی دسترسی به این لایه مشخص می شود.
لایه بعدی، مشخصات مربوط به تنظیمات پویای مسیریاب می باشد. از مهمترین این قسمت ها جدول مسیر یابی می باشد. اطلاعات دیگر که شامل وضعیت Interface ها و جدول ARP و Audit Log ها هم از عناصر مهم این لایه می باشند. دسترسی به این لایه نیز، مانند لایه های پایین تر، برای لایه های خارجی مشکل ساز خواهد بود.
خارجی ترین لایه، ترافیک مربوط به شبکه هایی است که مسیریاب آنها را به هم متصل می سازد. به دلیل اینکه استفاده از پروتکل های نا امن میتوانند امنیت این لایه را با خطر مواجه سازند بنابراین در سیاست نامه امنیتی که برای مسیریاب تدوین خواهد شد، نوع سرویس ها و پروتکل های ارتباطی که اجازه عبور دارند و یا غیر مجاز هستند، می بایست مشخص شوند.
● تدوین سیاست نامه امنیتی برای مسیریاب:
چند نکته مهم برای تدوین این سیاست نامه باید رعایت شود:
- مشخص کردن : تعریف رویه و روال ها بدون مشخص کردن دستورات Security Objectives
- مشخص کردن سیاست امنیتی مانند شکل قبل و تدوین چگونگی دسترسی به هرکدام
- غیر فعال کردن سرویس هایی که غیر مجاز هستند
در بعضی موارد مشخص کردن اینکه چه سرویس هایی مجاز هستند، مفید نخواهد بود، به طور مثال مسیریابی که در بستر اصلی شبکه قرار دارد و ارتباط بین شبکه های مختلف را برقرار می سازد می بایست دارای سیاست نامه امنیتی مناسبی در جهت سرویس دهی به این شبکه ها باشد و حتی کنترل های سطحی برای ارتباطات داشته باشد زیرا ارتباط در بستر اصلی باید از سرعت بالاتر برخوردار بوده و موارد اصلی را تحت پوشش قرار دهد.
سیاست نامه امنیتی باید یک سند زنده و در حال بروز رسانی باشد. این سیاست نامه نیز باید جزئی از
سیاست نامه کلی امنیتی باشد که به طور کلی اجرا و بروز رسانی شود.
اعمال تغییرات در سیاست نامه امنیت مسیریاب نیز باید پس از هر تغییر انجام شود. در واقع این سیاست نامه باید در زمان های مشخص و یا در مواردی که تغییراتی چون،
ـ ایجاد یک ارتباط بین شبکه داخلی و خارج
ـ تغییرات کلی در ساختار مدیریت شبکه و یا رویه و روال ها
ـ اصلاحات کلی در ساختار امنیتی شبکه
ـ اضافه کردن عناصری به شبکه مانند دیواره آتش و یا VPN Connection
ـ تشخیص حمله به شبکه و یا در کنترل گرفتن قسمتی از آن
بازنگری شود.
● چک لیست سیاست نامه امنیتی مسیریاب:
پس از تهیه نسخه اول سیاست نامه امنیتی مسیریاب این سیاست نامه را مطابق لیست زیر چک نمایید تا تمام اجزای آن با سند امنیتی شما مطابق باشد.
▪ امنیت فیزیکی:
مشخص کردن اینکه چه شخصی مسئول نصب و یا راه اندازی مجدد مسیریاب می باشد.
معین کردن شخصی برای نگهداری سخت افزار مسیریاب و یا تغییر سخت افزاری آن.
تعیین فردی که میتواند ارتباط فیزیکی به مسیریاب داشته باشد.
تعریف کنترل ها برای دسترسی به مسیریاب و رابط های دیگر آن.
تعریف رویه روال برای برگشت به قبل از خرابی مسیریاب.
▪ امنیت تنظیمات ثابت روی مسیریاب:
مشخص کردن فرد یا افرادی که میتوانند به مسیریاب از راههای مختلف متصل شوند.
مشخص کردن فردی که میتواند حدود دسترسی مدیریت مسیریاب را داشته باشد.
تعریف رویه روال برای نام ها و کلمه های عبور و یا کلمه های عبوری که به دسترسی کامل منجر خواهد شد که شامل زمان و یا شرایطی است که باید این کلمات عوض شوند.
تعریف رویه و روال های برای برگشت به حالت قبل و مشخص کردن فرد یا افراد مورد نظر
▪ امنیت تنظیمات متغیر:
شناخت سرویس هایی که در مسیریاب فعال می باشند و شبکه هایی که باید به این سرویس ها دسترسی داشته باشند.
مشخص کردن پروتکل هایی که برای مسیریابی مورد استفاده قرار می گیرند و قابلیت های امنیتی که روی هرکدام باید فعال شود.
● تعریف رمزنگاری مناسب در ارتباطات VPN
▪ سرویسهای امنیتی شبکه:
مشخص کردن پروتکل ها، پورت ها، و سرویس هایی که باید توسط مسیریاب اجازه داده شوند و یا مسدود شوند.
تعریف رویه روال در جهت کنترل ارتباطات با شبکه سرویس دهنده اینترنت.
مشخص کردن اینکه هنگامی که شبکه و یا مسیریاب هک شود، چه شخص یا اشخاصی باید مطلع شده و چه روالی باید انجام شود از دیگر اقدامات کنترل مسیریاب می باشد که در سند امنیتی باید تعریف شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: